Πανελλήνιες 2015-Γκρεμίζονται οι βάσεις των σχολών

 

 

 

 

 

 

 

 

- Πρόσω ολοταχώς για "βάσεις δύο ταχυτήτων" μετά τις φετινές Πανελλήνιες εξετάσεις
- Σε ιστορικά χαμηλά θα βρεθεί η Ιατρική Αθηνών μετά την περσινή "εκτόξευσή" της
- Νομική Αθήνας και Θεσσαλονίκης πέφτουν στο όριο του 18
- Έως και 700 μόρια η πτώση σε ΑΠΘ και ΕΜΠ!
- Ακόμα και 1.000 μόρια υπολογίζεται να χάσουν οι οικονομικές σχολές
- Πολλές οι σχολές που δεν δηλώθηκαν λόγω... κρίσης
- Διαβάστε αναλυτικά τι ισχύει για όλα τα πεδία και τον ρόλο των... capital controls

Σε λιγότερο από ένα μήνα

Zuckerberg and Priscilla:Expecting a baby girl!

Mark Zuckerberg:

Priscilla and I have some exciting news: we're expecting a baby girl!

Are These the 10 Best Stocks in the World? - Είναι αυτές οι 10 καλύτερες μετοχές στο κόσμο?

Kiplinger recently published an article about what it thinks are the 10 best stocks in the world. Kiplinger is a reliable source of credible and accurate investment and economic information. In this case, it used strict parameters. However, the stocks that made the list did so primarily because of internal factors. I strongly believe that even the best-run companies aren’t capable of holding up to negative global economic forces or negative industry trends. With that in mind, let’s take a look at these 10 stocks to determine which ones might truly be some of the best stocks available at the moment.

No. 1: Apple

It should come as no surprise that Apple Inc.

Iran: EU starts implementing the Joint Comprehensive Plan of Action

The Council adopted the first legal acts implementing the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), the agreement reached on 14 July 2015 in Vienna on the Iranian nuclear issue.

On 20 July 2015, the United Nations Security Council adopted a resolution endorsing the JCPOA. This resolution provides for certain derogations from restrictions currently in place so as to allow: 

Mε τα 800τ.μ έρχεται η ανάπτυξη κύριοι και όχι τα 4 ή 10 στρέμματα(κατάτμηση και αρτιότητα)...

Και διάβασα καλά, επίθεση Τατούλη στη Νέα Δημοκρατία...?

Αν διάβασα καλά,επαναλαμβάνω αν διάβασα καλά,

υπέρτατο πολιτικό σφάλμα φίλτατε Πέτρο!

Καρχαρίας-Σαπουνάς πιάστηκε στη Κυπαρισσία

Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/72435-dontas-kyparissia 

Ενα καρχαριοειδές (Σαπουνά) μήκους πάνω από 3,5 μέτρα και βάρους που υπολογίζεται κοντά στα 250 κιλά, ψάρεψε χθες το πρωί ανοιχτά της Κυπαρισσίας, όχι πολύ μακριά από την ακτή, ένα ζευγάρι αλιέων της περιοχής, η Βασιλική και ο Ντίνος Ζαχαρόπουλος.

Olga Kefalogianni at Mykonos (video)

Ένα μικρό διάλειμμα από το φορτωμένο πρόγραμμά της έκανε η Όλγα Κεφαλογιάννη και ταξίδεψε μέχρι τη Μύκονο. Η πρώην Υπουργός τουρισμού πέρασε ξέγνοιαστες στιγμές στο νησί και φυσικά έκλεψε τις εντυπώσεις με την παρουσία της. 

Hamas' cyber battalions take on Israel

The Palestinians and Israelis are now battling in the virtual world, June 24, 2013. (photo by REUTERS/Kacper Pempel)

While Palestinians and Israelis do plenty of fighting on traditional battlefields — the most recent such engagement being the Gaza War of summer 2014 — a new front has emerged that is just as vicious, albeit devoid of bloodshed and bullets. The so-called cyber war is fought on the Internet this time.

.The latest round of confrontations between Palestinians and Israelis 

occurred on the Internet April 9, when Israeli hackers leaked the Palestinian Population Registry containing data on 4 million Palestinians and published personal information about 700 Palestinian Authority employees, among them ministers and journalists.

Ο γύρος της Ελλάδας με Chaly (video)

Πρόκειται για μία ταινία-ντοκιμαντέρ φόρο τιμής στα δίκυκλα όλων των κυβικών εκατοστών. Η ιστορία ξεκινάει με την ανακατασκευή ενός παλιού Honda Chaly.

Why Now is the Best Time to Buy Energy Stocks

I heard a term today: “Stealth bear market,” and the energy sector is definitely experiencing one, but the recent drop in crude prices have pulled away the “stealthy” part. I cover the master limited partnership –MLP– type of companies that operate in the energy sector, and values have been hammered across the board, pointing to a fear driven sell-off that does not reflect the longer term prospects of these companies. If you own energy stocks, or are looking to get in near a bottom, the information presented here is very important.

The 11 cheaper islands to buy in Greece-Τα 11 φθηνότερα νησιά για να αγοράσετε στην Ελλάδα

Sofia island

According to estimates, Greece has over 2000 islands and islets. Many of these islands are for sale, with the British real estate agency Knight Frank provide a large increase in demand for Greek private islands in the coming years.
On the site

Μεγάλα καράβια-Μεγάλες φουρτούνες

''Τρεχάτε ποδαράκια μου...''

Οι μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης στον κόσμο

Οι τρεις παρακάτω περιπτώσεις αποτελούν τις μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης που αποδόθηκαν ή προτάθηκαν ποτέ από δικαστήρια! Αριθμοί που ξεπερνούν και την πιο τρελή φαντασία και που στην ουσία σημαίνουν καταδίκη του κατηγορούμενου να πεθάνει στη φυλακή αφού είναι… αριθμητικώς αδύνατο να αποφυλακιστεί εν ζωή!

384.912 χρόνια!

Η μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης που προτάθηκε ποτέ από δικαστήριο, είναι 384.912 χρόνια

Εμ βέβαια,τόσα χρόνια μόνο οι καλαματιανοί ήξεραν από Π.Ο.Π

Τώρα που επεκτάθηκε και στην υπόλοιπη Μεσσηνία άντε να βγάλεις άκρη με τους

''αβορίγινες''.

Και μετά ψάχνουμε να βρούμε ποιός μπλόκαρε τη διαδικασία επέκτασης τόσα χρόνια...

Πάντως όχι ο κ.Φούφουτος!

Υπογράφτηκε η σύμβαση για το δρόμο Γαργαλιάνοι-Ρωμανού!

Navarinoinvestment:

Να το πιστέψουμε?

Υπάρχει πιθανότητα να δούμε το έργο ολοκληρωμένο?

 Τη σύμβαση με τον ανάδοχο, την εταιρεία "Εργοδυναμική Πατρών ΑΤΕ", για το έργο της ολοκλήρωσης του πολύπαθου δρόμου Ρωμανού - Γαργαλιάνοι, προϋπολογισμό 10.335.000 ευρώ, υπέγραψε την περασμένη Παρασκευή ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης.

Δήμος Τριφυλίας: Μελέτη για ανάθεση των σκουπιδιών σε ιδιώτη

Σε ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των απορριμμάτων σχεδιάζει να προχωρήσει ο Δήμος Τριφυλίας, και μάλιστα άμεσα. Για το λόγο αυτό το αμέσως προσεχές διάστημα ξεκινά η σύνταξη σχετικής μελέτης από την Οικονομική Υπηρεσία του δήμου, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται και οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες του προκειμένου να προχωρήσει η όλη διαδικασία. 

Οι 7 πιο επικίνδυνες συμμορίες της Ευρώπης

Οι συμμορίες είναι παραδοσιακά συνδεδεμένες με την Αμερική και συγκεκριμένα με τη Λατινική Αμερική, όπου αποτελούν μάστιγα στην καθημερινότητα των πολιτών. Σύμφωνα με τον Economist η εγκληματικότητα στην Ευρώπη έχει μειωθεί σημαντικά, ωστόσο η οργανωμένη δράση εγκληματικών ομάδων όλο και αυξάνεται.  Έτσι, συμμορίες, που έχουν τις ρίζες τους βαθιά στο παρελθόν, έχουν εδραιώσει τη δράση τους και σκορπούν τον τρόμο. Ποιες όμως είναι οι πιο επικίνδυνες; 7. Οι 36 Boys, Γερμανία

Internet.org by Facebook

Μόνο 1 στα 3 άτομα μπορεί να συνδεθεί στο Διαδίκτυο...

Γιατί δεν είναι συνδεδεμένοι περισσότεροι άνθρωποι;

Οι συσκευές είναι πολύ ακριβές.

Τα προγράμματα σύνδεσης στο Διαδίκτυο είναι πολύ ακριβά.

Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας σπανίζουν.

Το περιεχόμενο δεν είναι διαθέσιμο στην τοπική γλώσσα.

Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι έχει να του προσφέρει το Διαδίκτυο.

Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είναι περιορισμένη ή κοστίζει ακριβά.

Τα δίκτυα δεν υποστηρίζουν μεγάλους όγκους δεδομένων.

Μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες και να βοηθήσουμε την πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού που δεν είναι συνδεδεμένη στο Διαδίκτυο να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτό.

 

 

Greece’s Syriza makes military deal with Israel that only US has made

Israeli Defense Minister Moshe Ya’alon speaks with Greek counterpart Panos Kammenos at Israel’s Defense Ministry. (Photo: Ariel Hermoni/Israeli Defense Ministry)

Greece’s ruling ostensibly left-wing Syriza party signed a “status of forces” accord with Israel on July 19. The Jerusalem Post explains that the agreement “offers legal defense to both militaries while training in the other’s country.”

That is to say, it is a pact in which Greece agrees to help the Israeli military—which has illegally militarily occupied and colonized Palestinian sovereign territory for almost five decades and which,

O Mάρκους Λεμόνις και η Ελλάδα που έχει μείνει εκτός ανταγωνισμού ''κάτω στα Λεμονάδικα''

 
Δείτε τον Casey Elsass o οποίος κέρδισε 170.000$  τον πρώτο χρόνο,πουλώντας το καυτερό μέλι που δημιούργησε και τον Marcus Lemonis να του εξηγεί τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια.

Πατήστε εδώ 

The World According to China

  

China’s enormous overseas spending has helped it displace the United States and Europe as the leading financial power in large parts of the developing world. Here’s where China has the most influence, based on its share of foreign investment since 2005.



All about China's foreign investment

7 χρόνια κρίσης-229.000 κλειστές επιχειρήσεις

Γρηγόρης Χαλιακόπουλος: Ο Εφιάλτης είχε δίκιο;

Το μήνυμα προς τον πρωθυπουργό κύριο Τσίπρα υποθέτω πως θα ήταν σαφέστατο και κάπως έτσι διατυπωμένο: «Πόσες πυρκαγιές μπορείς να σβήσεις με τα καναντέρ σου; Οπως με τον κύριο Καραμανλή κάψαμε τη μισή Ελλάδα, με σένα θα κάψουμε την υπόλοιπη μισή. Το τίμημα του ρωσικού αγωγού εμπεριέχει και μπουρλότο. Επίλεξε στρατόπεδο!».

Το Σταφιδικό Συνέδριο των Γαργαλιάνων το 1935 (Η αρχή του κακού)

Ορόσημο για το αγροτικό κίνημα

Το καλοκαίρι του 1935 έχει μείνει στην τοπική ιστορία και την ιστορία του αγροτικού κινήματος, ως η εποχή της μεγάλης εξέγερσης των σταφιδοπαραγωγών που βγήκαν σε δρόμους και πλατείες προκειμένου να υπερασπιστούν τον κόπο τους και τη δίκαιη αμοιβή τους. Για την εξέγερση αυτή που οδήγησε σε μετωπική σύγκρουση τους αγρότες με το κράτος της καταστολής (μέχρι το Πολεμικό Ναυτικό κινητοποιήθηκε για την καταστολή της), λίγα είναι γνωστά μέχρι σήμερα και οι περισσότεροι έχουν ακούσει πως «κάτι έγινε στην Πύλο» με νεκρούς και τραυματίες.
Εκείνο το οποίο δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό, είναι το γεγονός πως αφετηρία των κινητοποιήσεων ήταν το Σταφιδικό Συνέδριο των Γαργαλιάνων. Για την οργάνωσή του ο Τάσης Κουλαμπάς, αγροτικό στέλεχος του ΚΚΕ τότε, σε χειρόγραφο βιογραφικό σημείωμα αναφέρει τα εξής: 
«Το 1934 από τη Θεσσαλία κατέβηκα στη Μεσσηνία για να βοηθήσω γενικά και με αντικειμενικό σκοπό να οργανώσω ένα πανσταφιδικό συνέδριο.
Εφθασα στην Καλαμάτα το Σεπτέμβριο του 1934 και σε λίγο χρονικό διάστημα άρχισα τη δουλειά με κατεύθυνση τη δημιουργία του συνεδρίου. Στην πορεία της δουλειάς και με τη σχετική πείρα που είχα δημιουργήσαμε ένα καλούτσικο επιτελείο αποτελούμενο από μένα - Θοδ. Κορμά - Χρ. Κουβελάκη - Ζαχαρία Κουρέτα - Στέλιο Διακουμογιαννόπουλο και Σωτήρη Κανελλόπουλο (Χαλαζόνι Φιλιατρών), δουλέψαμε χωριό-χωριό και βγάλαμε αντιπροσώπους για το συνέδριο. Δίπλα στο επιτελείο αυτό δραστηριοποιήσαμε και πολλούς άλλους που πήραν μέρος στο συνέδριο αλλά και βοήθησαν γενικότερα - όπως ο Δάλλας Γεωργ. Δικηγόρος Θουρία - Γιάννης Παπαμικρούλης - Θεοδ. Καυκαλάς (Χαρακοποιό) - Γεωργ. Αργυράκης (Πύργος) - ο γιατρός Τζενάκης (;) (Γαργαλιάνοι) - Γεωρ. Μαστοράκης (Γαργαλιάνοι) - ο γέρο Λουπινάς Κυπαρισσία φιλελεύθερος βουλευτής και τίμιος άνθρωπος και άλλοι πολλοί» (1).
Από τη σύνθεση της ομάδας που οργάνωσε το συνέδριο προκύπτει ότι σε αυτή συμμετείχαν στελέχη του ΚΚΕ και του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας όπως επίσης και φιλελεύθεροι αγροτικοί παράγοντες.
Η απόφαση για την οργάνωση του συνεδρίου πάρθηκε σε σύσκεψη η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μεσοχώρι, μετά την οποία εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Εν Μεσοχωρίω σήμερον την 28ην Ιουνίου ημέραν Παρασκευήν και ώραν 9ην π. μ. συνήλθον οι συνεταιρισμοί των περιφερειών Μεθώνης, Καινούργιου Χωριού, Πηδάσου, Μεσοχωρίου, Χωματάδας κλπ. Παρισταμένου και αντιπροσώπου της Σταφιδικής Επιτροπής Τριφυλίας, εν των Γραφείω του Γεωργικού Ταμείου Μεσοχωρίου προς σύσκεψν και λήψιν αποφάσεων από του σταφιδικού ζητήματος.
Μετά συζήτησιν αποφασίζουσιν ομοδφώνς την σύγκλησιν Πανσταφιδικού Συνεδρίου εν Γαργαλιάνοις την 21ην Ιουλίου ε.έ. ημέραν Κυριακήν και ώραν 9 π.μ. προς λεπτομερή εξέτασιν του σταφιδικού ζητήματος και λήψιν αποφάσεων επ αυτού.
Δια ταύτα
Καλούμεν όπως αντιπροσωπευθώσιν δι αντιπροσώπων τους άπαντες οι Συνεταιρισμοί, Ενώσεις, Κονότητες, χωρία και δήμοι όλων των σταφιδοφόρων περιφερειών Καλαμών, Μεσσήνης, Πυλίας, Τριφυλίας, Ολυμπίας, Πύργου, Πατρών, Αιγίου, Κορίνθου κλπ. διότι πιστεύομεν ότι εις την βάσιν τα συμφέροντα όλου του σταφιδοπαραγωγικού κόσμου είναι τα αυτά. Επίσης καλούμεν τους κ.κ. Νομάρχας και τους κ.κ. πληρεξουσίους βουλευτές όλων των σταφιδοφόρων περιφερειών.
Οι αντιπρόσωποι δέον να είναι εφοδιασμένοι δια πληρεξουσίων υπογεγραμμένων υπό των Ενώσεων ή των Συνεταισιμών ή Δήμων ή Κοινοτήτων ή υπό δέκα τουλάχιστον υπογραφών σταφιδοπαραγωγών.
Δια την Οργανωτικήν Επιτροπήν
Ο πρόεδρος Ζαχαρίας Κουρέτας» (2).


Η Εκτελεστική Επιτροπή του Συνεδρίου Γαργαλιάνων στην Αθήνα: Κουλαμπάς, Κουβελιώτης, Κορμάς, Σταυρόπουλος, Διακουμογιαννόπουλος (Από το βιβλίο της Β. Βουρνά «Οραμα και μνήμες - Τα πρώτα 30 χρόνια μου»)

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟΥΣ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΥΣ
Για λόγους καλύτερης προετοιμασίας, το συνέδριο μετατέθηκε κατά μια εβδομάδα και πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιουλίου. Απεσταλμένος του «Ριζοσπάστη» ο Κώστας Αυγήτας (ο οποίος φαίνεται πως ήταν και αγροτικό στέλεχος) γράφει για το κλίμα που επικρατούσε στους Γαργαλιάνους την ημέρα εκείνη: 
«Οι Γαργαλιάνοι την Κυριακή ήταν σε αναστάτωση. Συζητήσεις και διαβούλια από την παραμονή.
- Το σταφιδικό συνέδριο θ' αποτύχει. Δεν φαίνεται κανένας αντιπρόσωπος.
- Οι συνεταιρισμοί δεν θα πάρουν μέρος. Γιατί; Γιατί ο Ν. Δεληγιάννης πρόεδρος της πρώτης Ενωσης Συνεταιρισμών και σύμβουλος του ΑΣΟ σύστησε στις διοικήσεις να μην πάρουν μέρος. Και ακόμα να το σταματήσουν με όλα τα μέσα. Με συκοφαντίες και με διαδόσεις σε βάρος της οργανωτικής επιτροπής. Κυκλοφόρησε κατά χιλιάδες και προκηρύξεις χτυπώντας το συνέδριο.
Οι πρόεδροι των κοινοτήτων κι αυτοί κήρυξαν πόλεμο κατά του συνεδρίου. Οι τοπικές και κυβερνητικές εφημερίδες της Καλαμάτας, Πύργου και Πάτρας είχαν κι' αυτές κάθε συμφέρο να σιγοντάρουν και να σπείρουν σύγχυση ανάμεσα στους σταφιδοπαραγωγούς.
Εφημερίδες και σταφιδοπατέρες προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους σταφιδοπαραγωγούς με τον κίνδυνο. Ποιόν άλλο; Του κομμουνισμού.
Ανέμισαν το κόκκινο πανί.
Τα όργανα του ΑΣΟ, των οινοκαρχαριών, της Αγροτικής Τράπεζας, των σταφιδεμπόρων τοκογλύφων και του κράτους δούλεψαν όσο μπορούσαν για να τορπιλίσουν το σταφιδικό συνέδριο.
Κι' όταν κατάλαβαν ότι οι σταφιδοπαραγωγοί, φτωχοί και μεσαίοι, όλος ο κόσμος της δουλειάς, είνε αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το συνέδριό του, έρριψαν το σύνθημα της αναβολής για να προετοιμασθεί δήθεν καλλίτερα. Τέλος μια που δεν έπιασε φωτιά κι αυτό, σύστησαν να μην παρθούν αποφάσεις των "άκρων".
"Δεν είναι καιρός για ριζικά μέτρα".
Και βέβαια με τα δόντια κρατούν τον ΑΣΟ, τη φαγάνα που βυζαίνει με τους οινοπνευματάρχες Χαρίλαους το αίμα των σταφιδοπαραγωγών.
Τα παράσιτα κι' οι αργόμισθοι ταράχθηκαν βλέποντας πως τελείωσαν τα ψέματα. Οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί ανέλαβαν πια στα ροζιάρικα χέρια τους το σταφιδικό ζήτημα, την υπόθεση που τους κρατεί σε ανησυχία από 45 χρόνια.
*
Σάββατο παραμονή του συνεδρίου με το σούρουπο. Δύο-δύο, τρεις-τρεις άρχισαν να καταφθάνουν οι αντιπρόσωποι από τα μακρυνά χωριά, ποδαρόδρομο 5-8 ώρες.
Λιοκαμένοι: νέοι, μεσόκοποι και γέροι, οι πιο πολλοί σοβαροί αλλά σκεφτικοί κι' αρκετοί με αγριεμένο το μάτι.
- Θάχουμε επιτυχία σύντροφε;
- Εχω ήδη τηλεγραφήσει στο "Ρίζο".
- Θα τα πούμε αύριο για καλά.
Και την άλλη μέρα: Κυριακή, Ομάδες-ομάδες έφτασαν κι' άλλοι αντιπρόσωποι κατά δεκάδες και πλημμύρισαν την πλατεία.
Οι φτωχοί καφετζήδες τρίβουν τα χέρια. Τα έρημα καθίσματα γέμισαν πελάτες.
Οι χωροφύλακες περιπολούνε. Ο Μωρηάς αναταράχτηκε.
- Πού βρέθηκε αυτός ο κόσμος;
Οι Γαργαλιάνοι έχουν πάρει ζωή. Τη νέκρα αντικατέστησε η κίνηση.
*
«Ζήτω το σταφιδικό συνέδριο».
Η ταμπέλα στην πόρτα της αίθουσας συγκεντρώνει πολύν κόσμο.
Από μακρυά πικροκαταπίνει ο πρόεδρος της κοινότητας Γαργαλιάνων. Εχει δίκηο ο φουκαράς. Οι σταφιδοπαραγωγοί απάντησαν στο έγγραφό του.
Δεν ζητούσε πολλά. Παρακαλούσε το νομάρχη να απαγορεύσει στο σταφιδικό συνέδριο με κάθε μέσο.

Η έναρξη του Συνεδρίου
Στις 9 το πρωί η αίθουσα πλημμύρισε από τους 260 αντιπροσώπους που κατέφθασαν οι πιο πολλοί πεζοί απ' όλες τις επαρχίες της Μεσσηνίας. Ηρθαν ακόμα από την Ηλεία, Αμαλιάδα και Γαστούνη.
Οι προβλέψεις μας ξεπεράσθηκαν. Κι' ας το πούμε ανοιχτά - διαψεύσθηκαν.
Ναί, ήρθαν 100 αντιπρόσωποι παραπάνω απ' ό,τι ελπίζαμε.
Πόσο χαιρόμαστε από τέτοια διάψευση: Σινιάλο για να δεκαπλασιάσουμε τη δουλειά μας στο χωριό.
Από τους 260 ήταν 7 αντιπρόσωποι 5 Ενώσεων Συνεταιρισμών, 91 από 55 συνεταιρισμούς, 20 από 10 κοινότητες και οι ρέστοι βγήκαν από συγκεντρώσεις ή μαζικές υπογραφές.
"Το σταφιδικό συνέδριο των Γαργαλιάνων ήταν μια επανάσταση στα σταφιδικά χρονικά".
Τ' ακούσαμε και από έντιμους παρατηρητές που παρακολούθησαν όλα τα μέχρι τώρα σταφιδικά συνέδρια.
Κι' ακόμα: Πρώτη φορά αναλύεται στην ουσία του το σταφιδικό ζήτημα. Τέτοιος ενθουσιασμός δεν παρατηρήθηκε άλλη φορά.
Ο υποφαινόμενος το υπογράφει με τα δυό χέρια.
- Πού χρωστιέται αυτό;
Λύνουμε την απορία τους.
Βασικά και κύρια η μεγάλη επιτυχία - ουσιαστικά ο θρίαμβος - της αγροτιάς του "καθυστερημένου" Μωριά χρωστιέται σ' αυτό: Οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί πήραν πρωτοβουλία και ωργάνωσαν οι ίδιοι το συνέδριό τους.
Απ' εδώ και η συνοχή και μεγάλος ενθουσιασμός. Και τώρα ας δώσουμε το λόγο στους ομιλητές του συνεδρίου. Οσοι σταφιδοπαραγωγοί δεν μπόρεσαν ν' ακούσουν, ας δούνε από τη μια τους εχθρούς των συμφερόντων τους που υποστηρίζουν ακόμη τον ΑΣΟ με διάφορα προσχήματα και από την άλλη πλευρά τους τίμιους και ξυπνούς αντιπροσώπους τους που 36 ώρες δούλεψαν, πάλεψαν για να παρθούν αποφάσεις για τις σωστές λύσεις που θα ανακουφίσουν όλο τον εργαζόμενο σταφιδοπαραγωγικό κόσμο, όταν όλοι μαζί τις επιβάλλουν» (3).


(1)  Από το αρχείο του Τάση Κουλαμπά
(2)  «Θάρρος» 4/7/1935
(3)  «Ριζοσπάστης» 31/7/1935
(4)  «Ριζοσπάστης» 1/8/1935 Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/politismos/history/item/71864-stafidiko-synedrio-gargalianwn
(via)  Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/politismos/history/item/71864-stafidiko-synedrio-gargalianwn

Η Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

 Θυρεός ο οποίος απεικονίζει τα κράτη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας_χειροποίητη ξυλογραφία 1510_πηγή wikimedia commons

απόσπασμα από το έργο του Georg Ostrogorsky «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους» ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΗΝΑ 1978 Τίτλος πρωτοτύπου: GESCHICHTE DES BYZANTINISCHEN STAATES Μετάφραση: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Επιστημονική εποπτεία: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Κ. ΧΡΥΣΟΣ

———————————–

Η Ρωμαϊκή πολιτική θεωρία, ο Ελληνικός πολιτισμός και η Χριστιανική πίστη αποτελούν τα κύρια στοιχεία που καθόρισαν την εξέλιξη του Βυζαντίου. Χωρίς αυτά τα τρία στοιχεία είναι αδύνατο να κατανοήσουμε το Βυζάντιο. Η σύνθεση του Ελληνικού πολιτισμού με τη Χριστιανική θρησκεία στο πλαίσιο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας οδήγησε στη γένεση του ιστορικού εκείνου φαινομένου που ονομάζουμε Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Η σύνθεση αυτή πραγματοποιήθηκε όταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μετατόπισε το κέντρο της στην Ανατολή, μετά την κρίση που ξέσπασε τον 3^ο αιώνα. Συγκεκριμένη μορφή έλαβε με την αναγνώριση του Χριστιανισμού από το Imperium Romanum και την ίδρυση της νέας πρωτεύουσας στον Βόσπορο. Τα δύο αυτά γεγονότα, δηλαδή η νίκη του Χριστιανισμού και η οριστική μετάθεση του πολιτικού κέντρου του κράτους στην εξελληνισμένη Ανατολή, εγκαινιάζουν τη Βυζαντινή εποχή.

Ammothines 4 Thalasses+Plastic People

Κυριακή 26/7 _ Sunset Live Music Event
with more of the best funk, soul, disco & r'n'b tunes!!
Plastic People feat. Vicky B. ... the party's here...
by the sea...
η εκπληκτική Vicky Bee παρέα με την πιο groovy Αθηναϊκή μπάντα τους Plastic People, μαγεύουν τους θαμώνες του απόλυτου trend της ευρύτερης περιοχής...

Οι δρόμοι του μεταξιού και η Μεσσηνία

 Το μετάξι διαδόθηκε από την Άπω Ανατολή στην Δύση μέσω των γνωστών δρόμων του μεταξιού που για αιώνες ολόκληρους δεν λειτουργούν μονάχα σαν κεντρικές αρτηρίες του παγκόσμιου εμπορίου, αλλά και σαν οδοί επικοινωνίας λαών και πολιτισμών, σαν αρτηρίες ανταλλαγής γνώσης, ιδεών, επιστημών και τεχνολογιών.
 Τα μυστικά της επεξεργασίας και ύφανσης του πολύτιμου υφάσματος έγιναν γνωστά πρώτα στο Βυζάντιο ενώ μετά τον 13ο αιώνα η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ΄όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς.
 Η Μεσσηνία εξελίχθηκε σε σημαντικό κέντρο παραγωγής του μεταξιού και ιδιαίτερα η πόλη της Καλαμάτας όπου η μεταξουργία άκμασε από το 18ο  μέχρι το μέσα του 20ου αιώνα.

  Η ιστορία του πολιτισμού είναι συνυφασμένη με το ύφασμα και το φόρεμα. Λόγω ανεπαρκών στοιχείων δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια που και πότε ξεκίνησε για πρώτη φορά η τεχνική του υφαντού. 
 Από τότε που ο άνθρωπος αντικατέστησε την προβιά του ζώου μ΄ένα κομμάτι πρωτόγονου υφαντού, επιλέγει τις υφαντικές ύλες σύμφωνα με τις γεωγραφικές και κλιματολογικές συνθήκες του περιβάλλοντος, σε συνάρτηση πάντα με την κατάκτηση της τέχνης του υφαντού. Οι ύλες χωρίζονται σε φυτικές (βαμβάκι, λινάρι, καννάβι) και σε ζωικές (μαλλί, μετάξι).
 Μιλώντας για το μετάξι και τη σηροτροφία, δηλαδή την εκτροφή του μεταξοσκώληκα για την παραγωγή του κουκουλιού, είναι αδύνατο να μην αναφερθούμε στην Κίνα, την Σηρών χώραν ή Σηρική, όπως την αποκαλούσαν οι Έλληνες ιστορικοί και γεωγράφοι.

Η ανακάλυψη του μεταξιού

 Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων και είναι συνυφασμένη με κινέζικους μύθους. Φαίνετε ότι πολλούς αιώνες πριν αρχίσει η κατεργασία του μεταξιού ο μεταξοσκώληκας ζούσε σε άγρια μορφή πάνω στα μορεόδενδρα. Σύμφωνα με τους Κινέζους συγγραφείς, η τέχνη της εκτροφής του μεταξοσκώληκα και η κατεργασία του μεταξιού ανακαλύφθηκε τυχαία από την αυτοκράτειρα Σι Λιγκ Τσι γύρω στο -2690. 


 Ο Κουφούκιος στο "Χρονιά των τεσσάρων πρώτων δυναστειών" αναφέρει πως η αυτοκράτειρα Σι Λιγκ Τσι, η οποία ονομάστηκε "Θεά των μορέων και του σηρός", έκανε συστηματική εκτροφή του μεταξοσκώληκα  στα ανάκτορά της και υποχρέωνε τις Κινέζες να παρακολουθούν μαθήματα σηροτροφίας, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη που ανήκε η καθεμία. Πρώτη αυτή παρασκεύασε και έβαψε σε ποικίλα χρώματα το μετάξι και κατασκεύασε μεταξωτά υφάσματα για τις ανάγκες του αυτοκράτορα και της αυλής, που θεωρούνταν ιερά πρόσωπα, όπως ιερό και απόκρυφο ήταν και το μετάξι, πριν γενικευθεί η χρήση του στην Κίνα.
 Οι Κινέζοι απαγόρευαν με αυστηρούς νόμους την διάδοση της σηροτροφίας εκτός κίνας, ενώ η εξαγωγή των σπόρων του μεταξοσκώληκα τιμωρούνταν με θάνατο. Επιτρεπόταν μόνο η εξαγωγή κατεργασμένων νημάτων και υφασμάτων. Η Ιαπωνία, οι Ινδίες και η Περσία ήταν κέντρα εμπορίας του εξαγόμενου μεταξιού.
 Κατά τον -8ο αιώνα, παρόλες τις αυστηρές διατάξεις, η σηροτροφία διαδίδεται από την Κίνα στην Ιαπωνία και στην συνέχεια στις Ινδίες και την Περσία.

 Για μιά περίοδο, -141/ -89, οι κυβερνήσεις εισπράττουν τους φόρους σε μετάξι, ενώ αργότερα, γύρω στο +280 το μετάξι παίρνει θέση νομίσματος, καθώς στην Κίνα οι μισθοί πληρώνονταν σε είδος, σε σιτάρι και μεταξωτά υφάσματα. 

Τα μεταξωτά υφάσματα στην αρχαία Ελλάδα

Από τον -9ο αιώνα οι Έλληνες, άποικοι της Μ. Ασίας γνώριζαν την ύπαρξη του μεταξιού και των μεταξωτών υφασμάτων, αλλά θεωρούσαν ότι είναι φυτική ίνα. Την εποχή των περσικών πολέμων, οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν το μετάξι και τα μεταξωτά, τα οποία αποκαλούσαν "οθόνιον ή οθόνια εσθής', "θέρματα σηρικά" (Στράβων, 15, 693). "Σηρικοδιαστάς ή σηρικοποιούς" έλεγαν τους μεταξουργούς και "σηρικοφόρους" αυτούς που φορούσαν μεταξωτά ρούχα. Από την λέξη " ο σήρ, του σηρός", όπως αποκαλούσαν το μετάξι παράγεται και η λέξη "σηροτροφία".
Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (-336/ -323) το μετάξι και τα μεταξωτά υφάσματα γίνονται περισσότερο γνωστά στην Δύση. Ο Αριστοτέλης, επισημαίνει ότι το μετάξι είναι ζωϊκό προϊόν και όχι φυτικό, όπως νόμιζαν τότε. Στην "Ιστορία περί τα ζώα Ε΄, ΙΘ΄" γράφει σχετικά: "Εκ δε σκώληκος μεγάλου, ος έχει οίον κέρατα και διαφέρει των άλλων, γίνεται πρώτον μεν μεταβαλόντος του σκώληκος κάμπη έπειτα βομβύλος, εκ δε τούτου νεκύδυλος. Εν εξ δε μησί μεταβάλλει ταύτας τας μορφάς πάσας. Εκ δε τούτου του ζώου και τα βομβύκια αναλύουσι των γυναικών τινές αναπηνιζόμενα, κάπειτα υφαίνουσι, πρώτη δε λέγεται υφήναι εν Κω Παμφίλη Πλάτεω θυγατήρ". Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η επεξεργασία του μεταξιού ήταν γνωστή, τουλάχιστον στην Μ. Ασία, χωρίς ωστόσο να έχει διαδοθεί στην αρχαία Ελλάδα.Ο Μέγας Αλέξανδρος μάλιστα έστειλε φούσκες στο δάσκαλό του Αριστοτέλη θέλοντας να μάθει το μυστικό της παραγωγής του μεταξιού, χωρίς όμως αποτελέσματα.

Η επέκταση των δρόμων του μεταξιού

 Οι δρόμοι του μεταξιού επίσημα χρονολογούνται από την εποχή των αυτοκρατόρων της δυναστείας Χαν (-206/ -220), οι οποίοι δημιούργησαν τις πρώτες επαφές με την κεντρική Ασία. Αργότερα ξεκινάνε τα καραβάνια από τη Δυτική και Κεντρική Ασία προς την Κίνα για να αγοράσουν μεταξωτά υφάσματα. Την ίδια εποχή Εβραίοι γυρολόγοι έμποροι πηγαίνουν να εγκατασταθούν στην Κίνα και να εμπορευτούν το μετάξι. Τους ακολούθησαν οι Άραβες, οι οποίοι γίνονται διαμεσολαβητές του εμπορίου της Κίνας με την Δύση. Μετά τους Αλεξανδρινούς χρόνους, με την εξάπλωση των Ρωμαίων στην Ευρώπη, Αφρική και Ασία και την κυριαρχία τους στην επικοινωνία και το εμπόριο μεταξιού με την Άπω Ανατολή, η χρήση των μεταξωτών υιοθετείτε από τους πλούσιους Ρωμαίους.
 Στα Ρωμαϊκά χρόνια συνεχίστηκαν οι εισαγωγές κατεργασμένης και ακατέργαστης σινικής κλωστής και έτοιμων υφασμάτων. Οι πηγές μαρτυρούν ότι κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια το μετάξι είχε τεράστια αξία, ίση με αυτή των πολύτιμων λίθων  και του χρυσού. Ο αυτοκράτορας φορούσε αποκλειστικά την πορφυρή μέταξα, ενώ τα μεταξωτά ενδύματα φορούσαν οι αξιωματούχοι του κράτους και οι ευκατάστατοι πολίτες.


 Η πολυτέλεια των μεταξωτών αργότερα παρατηρείται και στην Χριστιανική εκκλησία, καθώς επιδιώκει την μεγαλοπρέπεια στις τελετές, γεγονός που αναγκάζονται να καυτηριάσουν από τον άμβωνα ο Χρυσόστομος και Μέγας Βασίλειος κατά τον 4ο αιώνα.
 Κατά την Βυζαντινή εποχή, τα καραβάνια με τα πολύτιμα και πανάκριβα μεταξωτά ξεκινώντας από την μακρινή Κίνα διέσχιζαν χιλιάδες χιλιόμετρα και περνώντας τη Μικρά Ασία έφθαναν στην Κωνσταντινούπολη, την Βυζαντινή πρωτεύουσα, για να ταξιδέψουν από εκεί στις μητροπόλεις της Δύσης και να ντύσουν με το εκλεκτό τους φορτίο πριγκίπισσες και βασιλιάδες.

Το μετάξι στο Βυζάντιο

 Σύμφωνα με την παράδοση η διάδοση της μεταξοκαλλιέργειας από την Ανατολή στη Δύση έγινε από μοναχούς του Βυζαντίου. Ο Προκόπιος αναφέρει ότι δύο Βυζαντινοί μοναχοί με εντολή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού για την μετάδοση της χριστιανικής θρησκείας περιηγήθηκαν στην Περσία και την κίνα και κατά την διέρκεια των περιηγήσεών τους μελετούσαν κάθε τι που είχε σχέση με τον μεταξοσκώληκα και την επεξεργασία του.
Έτσι στο τέλος της περιοδείας τους το +554 μετέφεραν κρυφά μέσα στις κούφιες μαγκούρες τους αυγά μεταξοσκώληκα. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση μ΄αυτόν τον τρόπο περιήλθε η σηροτροφία στο Βυζάντιο, καθιστώντας έτσι πιό ασφαλή την εύρεση πρώτης ύλης, αν και τόσο το ακατέργαστο μετάξι όσο και το έτοιμο ύφασμα εξακολουθούσαν να εισάγονται.
 Τα Βυζαντινά υφάσματα υψηλής ποιότητας ήταν από μετάξι, το οποίο στους πρώιμους χρόνους εισαγόταν σε ακατέργαστη μορφή από την Άπω Ανατολή σε Βυζαντινά εργαστήρια που ελέγχονταν από το κράτος. Η παραγωγή υφασμάτων τεκμηριώνεται σε πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Αλεξάνδρεια, η Τύρος και η Σιδώνα.
 Τα βυζαντινά μεταξωτά ήταν διακοσμημένα  με υφαντά γεωμετρικά σχέδια, ζώα, πουλιά και φυτικά μοτίβα. καθώς ήταν πολύτιμα και εύκολα στην μεταφορά, αποτελούσαν ένα ιδανικό διπλωματικό δώρο για αποστολή σε πρεσβείες στη Δύση, όπου μερικά χρησιμοποιήθηκαν για να τυλιχτούν λείψανα αγίων, κληρικών και βασιλέων. Η εικόνα παραγωγής υφασμάτων στο Βυζάντιο συμπληρώνεται επιπλέον από λινά και μάλλινα υφάσματα της κοπτικής Αιγύπτου. Μεγάλοι χρωματιστοί τάπητες κοσμούνταν με θέματα τόσο από την κοσμική όσο και από τη θρησκευτική-ειδωλολατρική ή χριστιανική-εικονογραφία.

 Όπως σημειώνει ο ιστορικός Βασίλιεφ στο βιβλίο του "Η ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας", στην Κωνσταντινούπολη συναντάμε μια ανεπτυγμένη υφαντουργία μεταξωτών, ιδιαίτερα μετά την καλλιέργεια του ντόπιου μεταξιού.
 Η τέχνη της υφαντικής στο Βυζάντιο θα δώσει τα καλύτερά της δείγματα, όταν την εποχή του Ιουστινιανού θα ξεκινήσει η καλλιέργεια και η παραγωγή του μεταξιού αρχικά στην Κωνσταντινούπολη και μετά θα επεκταθεί  στην ευρύτερη περιοχή της Βιθυνίας, στα ανατολικά παράλια της θάλασσας του Μαρμαρά, στην Κίο, στα Μουδανιά και τη γύρω περιοχή.
 Στα "Ανέκδοτα XXV, 22" του Προκόπιου διαβάζουμε ότι την εποχή του Ιουστινιανού, το Βυζάντιο κρατάει το μονοπώλιο των μεταξωτών υφασμάτων και παίζει σημαντικό ρόλο σαν εμπορικό κέντρο, εξάγοντας μεταξωτά υφάσματα στην Δύση από την ξηρά και ιδιαίτερα από τη θάλασσα, χάρη στην αναπτυγμένη ναυτιλία του.
 Στο Βυζάντιο η παραγωγή μεταξωτών υφασμάτων ήταν οργανωμένη σε συντεχνίες κατά κλάδο. Υπήρχαν η συντεχνία των παραγωγών μεταξιού, η συντεχνία των βαφέων, η συντεχνία των υφαντουργών, η συντεχνία των εμπόρων μεταξιού κ.ἁ. Κυριότερη προϋπόθεση για την αποδοχή νέου μέλους στην συντεχνία, ήταν η υψηλή επαγγελματική του κατάρτηση, πράγμα που διασφάλιζε την ποιότητα των προϊόντων.
 Την εποχή των βυζαντινών στην Κωσταντινούπολη, τα πολύτιμα μεταξωτά υφάσματα με τις χρυσοκλωστές και ασημοκλωστές στεγάζονταν στον "Οίκο των Λαμπτήρων". Αργότερα, στον ίδιο χώρο, επί Οθωμανών, συνέχισε να λειτουργεί η κλειστή αγορά, το Μπεζεστένι.
Στο Βυζαντινό κρατικό μονοπώλιο ανήκα και τα λεγόμενα πορφυρά ενδύματα, τα οποία ήταν αριστοκρατικά μεταξωτά ενδύματα, βαμμένα με έντονο κόκκινο χρώμα πορφύρας: βαφή που εξάγεται από κοχύλια αλιευόμενα στα βαθιά νερά του Αιγαίου.
 Σιγά σιγά όμως η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ΄όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς. 

Το μετάξι στη Δύση
 
Κατά την περίοδο των σταυροφοριών, οι Φράγκοι έπαιρνα αιχμαλώτους σηροτρόφους από το Βυζάντιο και τους μετέφεραν στις πατρίδες τους, όπου και τους χρησιμοποιούσαν για την μετάδοση της τεχνογνωσίας που κατείχαν για την βελτίωση της οργάνωσης των σηροτροφικών μονάδων που λειτουργούσαν στη Δύση.
 Δύο αιώνες μετά την καλλιέργεια της σηροτροφίας από τους βυζαντινούς, οι Άραβες θα κατακτήσουν την Ισπανία και θα διαδώσουν την εκτροφή του κουκουλιού. Το 730 Άραβες πειρατές μετέφεραν μέσω των αιχμαλώτων τους τη σηροτροφία στη Σικελία και τη νότια Ιταλία. Πολύ αργότερα, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους (1204), ο δόγης της Βενετίας Δάνδαλος θα εισάγει τη σηροτροφία στη Βενετία εκμεταλλευόμενος τους αιχμαλώτους και φυγάδες. 
 
 Όταν ο πάπας Κλήμεντος Α΄ μεταθέτει την έδρα του από την Ρώμη στην Αβινιόν, στις αρχές του 14ου αιώνα, η σηροτροφία εισάγεται στη Γαλλία, όπου επί Λουδοβίκου XI (1461-1483) ιδρύονται στη Λιόν και την Τούρ τα πρώτα μεταξουργεία.
 Για αιώνες ολόκληρους οι χερσαίοι και οι θαλάσσιοι δρόμοι του μεταξιού δεν λειτουργούν μονάχα σαν κεντρικές αρτηρίες του παγκόσμιου εμπορίου, αλλά και σαν οδοί επικοινωνίας λαών και πολιτισμών, σαν αρτηρίες ανταλλαγής γνώσης, ιδεών, επιστημών και τεχνολογιών.

Βιομηχανίες μεταξιού

Από τις αρχές του 16ου αιώνα η επεξεργασία του μεταξοσκώληκα και η παραγωγή μεταξιού παίρνει πλέον βιομηχανική μορφή και γνωρίζει μια συνεχή τεχνολογική ανάπτυξη κατά τον 18ο αιώνα. Το μετάξι αποτέλεσε ένα εξαιρετικό Γαλλικό προϊόν στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Η Λυών έγινε το βιομηχανικό κέντρο του μεταξιού.Τα σημαντικότερα κέντρα επεξεργασίας και εμπορίας του μεταξιού που υπήρχαν την εποχή αυτή εκτός της Λυών, η Τούρ και η Αβινιόν της Γαλλίας καθώς και η Γένοβα, η Βενετία, η Φλωρεντία και το Κόμο της Ιταλίας. Το 1822 η παρουσίαση της συνθετικής ίνας στην διεθνή εμπορική έκθεση του Παρισιού αποτέλεσε καθοριστικό γεγονός που μείωσε την παραγωγή μεταξιού στην Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες. Επίσης στη μείωση της παραγωγής του μεταξιού στη Γαλλία συντέλεσε και η μεγάλη επιδημία της πιπερίτιδας που έπληξε τους μεταξοσκώληκες (1820-1825).
Αρχικά το ακατέργαστο μετάξι συλλεγόταν στη νότια Γαλλία, μέχρι που σιγά σιγά το παράγγελναν από την Ιταλία, την Ισπανία, την Αυστρία, τον Καύκασο και από την Ιαπωνία. Στο 1875, από πέντε εκατομμύρια κιλά ακατέργαστου μεταξιού, υπήρχαν μόνο τετρακόσιες χιλιάδες κιλά Γαλλικού μεταξιού.
Η ύφανση μεταξιού άρχισε να αναπτύσσετε στην Ζυρίχη, όπου το Bale έγινε μεγάλο κέντρο του εμπορίου του μεταξιού. Στον Καύκασο οι Γεωργιανοί επίσης ανέπτυξαν την τέλεια εκτροφή των μεταξοσκωλήκων και την τέχνη της μετατροπής του μεταξιού σε βιομηχανικά προίόντα. Ακολούθησε η Αυστρία, και η Γερμανία όπου χτίστηκαν μεγάλα εργοστάσια μεταξιού. Στις Ηνωμένες πολιτείες έκαναν το ίδιο στο Πάτερσον. Το εμπόριο μεταξιού δεν είναι πιά Γαλλικό μονοπώλιο. Μεταξωτά φτιάχνονται στη Γερμανία, την Αυστρία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αγγλία.
Στον Ελλαδικό χώρο, όπου ευνοείται η καλλιέργεια της μουριάς, η σηροτροφία αναπτύχθηκε από τον 16ο- 19ο αιώνα από την Λακωνία ως τη Θράκη, η χρυσή εποχή όμως ήταν η περίοδος 1920- 1940.

13ος- 18ος αιώνας
 
Ο Γάλλος βυζαντινολόγος Αντουάν Μπον μας πληροφορεί ότι το μετάξι ήταν βασικό προϊόν της περιοχής κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (13ος- 14ος αιώνας). Μάλιστα σημειώνει ότι το μετάξι χρησιμοποιήθηκε και σαν ετήσιος φόρος προς τον δόγη της Βενετίας.
 Ο Δημ. Ζακυνθηνός εκτιμά, επικαλούμενος χρυσόβουλο του Ανδρόνικου του Γ΄ με το οποίο επιβαλλόταν φόρος εργαστηρίων μεταξιού το "μεταξιάτικον", ότι ήδη από τον 14ο αιώνα έχουμε επεξεργασία μεταξιού στην Πελοπόννησο.
Στην Καλαμάτα, η επεξεργασία του μεταξιού φαίνεται ότι είχε αναπτυχθεί πολύ πριν την επανάσταση λόγω του πλήθους των μορεόδενδρων που υπήρχαν σε όλη την Μεσσηνία και οι ποσότητες που εξάγονταν για τις ξένες αγορές ήταν σημαντικές. Όλοι οι εμπορικοί οδηγοί των διαφόρων κρατών μιλούσαν για τα "μεταξωτά Καλαμών".
Αναφορά στα περίφημα μεταξωτά της Καλαμάτας γίνεται από τον Τούρκο περιηγητή Ελβιγιά Τσελεμπί που πραγματοποίησε ταξίδι στην Καλαμάτα το 1667. Εκτός από την περιγραφή της πόλης, δεν παραλείπει ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα να μνημονεύσει και τα περίφημα μεταξωτά της Καλαμάτας: "Έχουν λογής μεταξωτά και εμπριμέ καλύπτρες, καλύτερες από τις Αλγερινές... Τυλίγουν μ΄αυτές το κεφάλι τους  και δένουν τη μέση τους αντί ζώνης. Έχουν ολομέταξα πουκάμισα... Ένα πουκάμισο ζυγίζει 7- 8 δράμια, τόσο λεπτό είναι... Στην Ευρώπη εξάγουν χιλιάδες δέματα μετάξι...".

Αρχές 19ου αιώνα

 Ενδιαφέρουσες πληροφορίες μας παρέχει ο Άγγλος περιηγητής William Gell, ο οποίος 
επισκέφτηκε την Καλαμάτα στις αρχές του 1805: "Στο υπόλοιπο της διαδρομής μας μας συνοδεύουν, χωρίς διακοπή, ελιές, μουριές, συκιές, κυπαρίσσια, πορτοκαλιές και λεμονιές".
Σύμφωνα με την μαρτυρία του ίδιου, η σηροτροφία και η επεξεργασία του μεταξιού ήταν τόσο πολύ ανεπτυγμένη, ώστε το μετάξι αποτελούσε κύριο εξαγωγικό προϊόν. κατά την επίσκεψή του στην Καλαμάτα βρήκε εργαστήρια μεταξιού στην πόλη, καθώς επίσης και ένα δωμάτιο για την σηροτροφία σχεδόν σε κάθε σπίτι. Αναφέρει επίσης ότι ήδη πριν την Γαλλική επανάσταση κατέφθαναν στην Καλαμάτα γαλλικά πλοία, για να φορτώσουν μετάξι και βαμβάκι για την Μασσαλία.
 Μαρτυρίες αναφέρουν ότι και στην υπόλοιπη Μεσσηνία είχε αναπτυχθεί η παραγωγή μεταξιού. Ο σημερινός οικισμός Μεταξάδα (Σαπρίκι) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα παραγωγής μεταξιού (εκεί οφείλει τη σημερινή του ονομασία). 

 Η ονομασία του χωριού Σκάρμηγκα μάλλον προέρχεται από την κινεζική λέξη Σκάρμινξ που σημαίνει δρόμος του μεταξιού. Το μετάξι αυτό μεταφερόταν μέσα από καρόδρομο που περνούσε από το χωριό στο λιμάνι της Πύλου για την εξαγωγή του και την περαιτέρω επεξεργασία του.
 Η διαδρομή Σαπρίκι- λιμάνι Πύλου με φορτωμένα άλογα και μουλάρια, ήταν διάρκεις 8 ωρών περίπου. Ξεκινούσαν το απόγευμα από το σαπρίκι, συνήθως έκαναν στάση στο Σκάρμηγκα για διανυκτέρευση και το πρωί συνέχιζαν το ταξίδι τους για την Πύλο. Κατά μήκος της διαδρομής υπήρχαν ταβέρνες και χάνια.
 Επίσης η Αρτεμισία, το μεγαλύτερο χωριό του Ταϋγέτου που ανήκει σήμερα στον δήμο Καλαμάτας, ονομαζόταν μετά την κάθοδο των Σλάβων, Τσερνίτσα (περιοχή με πολλές μουριές, αφού είχε αναπτυγμένη σηροτροφία) και η παλιότερη θέση της ήταν στην Κάτω Χώρα, θέση της αρχαίας Δενθαλιάτιδας, στην οποία σήμερα βρίσκουμε μόνο κήπους και χαλάσματα.
 Στη Μάνη όλα τα κινητά αντικείμενα της προίκας μεταφέρονταν με καραβάνι από μουλάρια και άλογα στο σπίτι του γαμπρού. Τα ζώα αυτά ήταν στολισμένα με μεταξωτά μαντήλια, χρωματιστά από καθαρό μετάξι, που ύφαιναν οι ίδιες οι μανιάτισσες.
Τα τελευταία χρόνια πριν την επανάσταση, επισκέφτηκαν την Καλαμάτα αρκετοί ξένοι περιηγητές, οι οποίοι μας έδωσαν αξιόλογες πληροφορίες για τα ήθη, τα έθιμα και τις ασχολίες των κατοίκων της. Από την καλαμάτα εξάγονταν μεταξωτά μαντήλια, περιζήτητα σε κάθε μέρος της Ανατολής, καθώς και ένα είδος αραχνοϋφαντου υφάσματος "που συνδυάζει τις ιδιότητες της διαφάνειας και της αντοχής", περιζήτητου σε Ελλάδα, δυτική Μικρά Ασία και Κωνσταντινούπολη, το οποίο χρησιμοποιούσαν κυρίως για κουνουπιέρες.
Ένας από τους πιό σημαντικούς ταξιδιώτες ήταν ο Βρετανός αξιωματικός και ιστοριοδίφης William Martin Leake, ο οποίος έφτασε στην Καλαμάτα τη Μεγάλη εβδομάδα του 1805. Αναφέρεται στη σηροτροφία, τα μεταξωτά, στη διοίκηση της Καλαμάτας και το εμπόριό της: "Η Καλαμάτα με τα "καλύβια" της έχει 400 οικογένειες, από τις οποίες έξι μόνο είναι τούρκικες. Η διοίκηση βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων προκρίτων... 1500 οκάδες ακατέργαστο μετάξι καταναλώνεται κάθε χρόνο για μαντήλια και κουνουπιέρες, των οποίων η αξία, μετά την κατεργασία, αυξάνει εξήντα φορές".
 Το 1811 επισκέφθηκε την Καλαμάτα, ο Εσθονός Otto Magnus von Stackeiberg, ο οποίος στο βιβλίο που εξέδωσε το 1825 αναφέρει: " Τα νήματα του μεταξιού, τα ξερά σύκα και τα λεπτά υφάσματα με χρυσοκλωστές, με τα οποία οι κάτοικοι διεξάγουν ένα μεγάλο εμπόριο, τους παρέχουν ασφαλώς ευπορία". Μεγάλες ποσότητες ακατέργαστου μεταξιού και μάλιστα σε τρεις ποιότητες μεταφέρουν κυρίως στις αγορές του Τορίνο, της Σμύρνης, της Χίου, της Κωνσταντινούπολης, των Σκόρδων και των Ιωαννίνων.
 Ένας άλλος επισκέπτης της Καλαμάτας, στα μέσα του 19ου αι., ήταν ο Sir Thomas Wyse, πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα το 1849- 1862. Το 1858 περιόδευσε στην Πελοπόννησο με ειδική αποστολή, προκειμένου να συγκεντρώσει στοιχεία για τις "φυσικές πηγές πλούτου της Ελλάδας". Σε βιβλίο του, που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, αφιερώνει αρκετές σελίδες στην Καλαμάτα και τη Μεσσηνία γενικότερα. Επισκέφτηκε την Μονή των Καλογραίων, για την οποία γράφει:"Πολύ λίγες από τις μοναστικές κοινότητες αυξάνονται στην Ελλάδα, όπως αυτή η Μονή". Εν συνεχεία ο Γουάιζ αναφέρεται στα μεταξωτά της Μονής και στον τρόπο βαφής τους: "... η κατασκευή και η σχολή για το μετάξι που ίδρυσε η μονή είναι προς την σωστή κατεύθυνση... αυτό που γίνεται από τη μονή Καλογραίων μπορεί να εξελιχθεί σε μια πρακτική βοηθητική κατάσταση για τη γενική εκπαίδευση των θηλέων, θα αποδεικνυόταν, έπειτα από μια τέτοια εκπαίδευση, επικερδής τόσο για την Καλαμάτα όσο και για παρόμοιες κοινωνίες."
Η συμβολή της μονής Καλογραίων των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην ανάπτυξη της μεταξουργίας της Καλαμάτας ήταν σημαντική, καθώς έχουμε τη μετάβαση από την φάση της οικοτεχνίας σε μια πιό "βιομηχανική βάση" παραγωγής μεταξωτών για τα δεδομένα της εποχής.

Δημιουργία των πρώτων μεταξουργείων από "ξένους"

 Η παραγωγή της μεταξοκλωστής απ΄το κουκούλι ήταν συνηθισμένη ενασχόληση των καλαματιανών νοικοκυριών ήδη από την εποχή της τουρκοκρατίας. Η  επεξεργασία του όμως τέθηκε σε ακόμα πιο οργανωμένη βάση, όταν ο Γάλλος Άλεξ Φουρναίρ, πλοίαρχος στην εκστρατεία του Μαίζονος στην Πελοπόννησο (1828), ίδρυσε στην πόλη το πρώτο μηχανοκίνητο κατάστημα αναπήνισης (επεξεργασίας) μεταξιού. Έτσι δημιούργησε μια μικρή βιομηχανία το 1837 στη συνοικία Πενταχώρι, στη σημερινή συνοικία του Αγίου Νικολάου. Είχε άμεση πρόσβαση στην αγορά της πρώτης ύλης (κουκούλι), αλλά και στους θαλάσσιους δρόμους εξαγωγής του προϊόντος.
 Ο Γουάιζ που επισκέφτηκε το χώρο αυτό μας ενημερώνει για τις συνθήκες εργασίας: εργάζονταν 60 κορίτσια από 10- 15 ετών, από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, με διάλειμμα μιας ώρας για φαγητό. Το εργοστάσιο του Φουρναίρ ευδοκιμεί μέχρι τον θάνατό του (1875).
 Το 1853 παρήχθησαν στην Καλαμάτα 30,000 οκάδες μετάξι, ενώ η συνολική παραγωγή στην Ελλάδα ήταν 150,000 οκάδες. Το 1862 ξέσπασε η επιδημία του μεταξοσκώληκα, που κατέστρεψε τη σηροτροφία και διέλυσε τα μεταξουργεία. Τα εργοστάσια έκλεισαν και η ανεργία έπληξε την πόλη.
 Σχετικά με τα μεταξουργεία ο Γ. Κυριακός αναφέρει ότι κατά την περίοδο 1853- 1859 ιδρύθηκαν σταδιακά πέντε μεγάλα ατμοκίνητα μεταξουργία, με αποκορύφωμα το πολύ μεγάλο εργοστάσιο του εμπορικού οίκου Φελς & Σία. Η εταιρεία Φελς το 1859 συστήνει στην πόλη το δεύτερο αναπηνιστήριο (1859- 1883). Το μεταξουργείο αυτό αποκτά σημασία στη δεκαετία του 1870, όταν φέρνει στην πόλη την πρώτη ατμομηχανή.

Μεταξουργεία Ελλήνων

 Το πετυχημένο παράδειγμα των πρωτοπόρων ξένων, αλλά και το ευνοϊκό δασμολόγιο του Μεσσήνιου πολιτικού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου (1868), θα ωθήσει πολλά μέλη της τοπικής κοινωνίας να ασχοληθούν με την μεταξουργία, όπως οι αδελφοί Αποστολάκη, οι αδελφοί Μαρκόπουλοι, οι αδελφοί Λυμπερόπουλοι, ο μαμαλούκας, ο Ευμορφόπουλος, ο Ταβουλάρης, ο Θ. Μαραβάς, ο Ροδοκανάκης, ο Π. Ψάλτης, ο Ν. Παπαφωτεινός και άλλοι. Αρκετοί μάλιστα από αυτούς είναι έμποροι και μεγαλοεξαγωγείς, οι οποίοι επιθυμούν να προσθέσουν στο εμπορικό ενεργητικό τους και το προϊόν του μεταξιού.
 Σημαντικότερη επιχείρηση, μετά από αυτή του Φελς, υπήρξε το εργοστάσιο του Θ. Μαραβά, το οποίο σύντομα θα γίνει επίσης ατμοκίνητο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1870 η Καλαμάτα αποτελεί το πρώτο μεταξοπαραγωγικό κέντρο του κράτους. Διαθέτει 5 μεταξουργεία, με συνολική ατμοδύναμη 43 ίππων και δυνατότητα παραγωγής 40 τόνων μεταξιού όλων των ποιοτήτων. Βασική αγορά του μεταξιού είναι η Γαλλία, ενώ σημαντικό μέρος της παραγωγής καταναλώνεται από τους τοπικούς αργαλειούς. Πεντακόσιοι περίπου εργάτες, κυρίως γυναίκες, απασχολούνται στην ακμάζουσα βιομηχανία της πόλης.
Ο Κουμουνδούρος για να δώσει και νέα ώθηση στην μεταξοκαλλιέργεια, ίδρυσε το 1880 στην πόλη, σηροτροφικό σταθμό και ρύθμισε ευνοϊκά για τους σηροτρόφους τη φορολογία της μετάξης.  


 Στη δεκαετία του 1880, παρά την ασθένεια του μεταξοσκώληκα (πεπερίνη) που έχει ήδη ενσκήψει στην ελληνική σηροτροφία, οι επενδύσεις στο μετάξι συνεχίζονται. Τότε (1882) ιδρύεται η "φάμπρικα" των αδελφών Στασινόπουλων από το Βυζίκιο της Αρκαδίας, επί της οδού Φαρών, στη συνοικία της Φυτειάς, κέντρο της εργατιάς στον μεσοπόλεμο. Στο γύρισμα του αιώνα λειτουργούν επίσης η επιχείρηση του Ι. Δανασσή, Κωνσταντινουπολίτη, στη συνοικία Αγιάννη (1885) και το παλιό εργοστάσιο του Θ. Μαραβά υπό την διεύθυνση των ανιψιών του. 
 Από μια σειρά δημοσιευμάτων στην εφημερίδα "Ελευθερία" του ερευνητή Μ. Φερέτου, πληροφορούμαστε ότι το 1890 λειτουργούσαν στη Καλαμάτα τα εξής ατμοκίνητα μεταξουργεία: του Στασινόπουλου στη Φαρών (εικ. δεξιά) με 160 εργάτες, του Ι. Δανασή στον Αγιάννη με 120 εργάτριες, των αδελφών Μαραβά στην ενορία Αγίου Νικολάου με 120 εργάτριες. Λειτουργούσαν ακόμη πυροκίνητα μεταξουργεία: των αδελφών Στασινόπουλου- Σταματέα με 60 εργάτριες, του Παπαδόπουλου με 70 εργάτριες, του Μαμαλούκα με 50 εργάτριες.


 Από την εφημερίδα  "Ευνομία" πληροφορούμαστε ότι το 1897 στην Ελλάδα λειτουργούσαν 12 μεταξουργεία, εκ των οποίων τα πέντε στην Καλαμάτα.
 Σε όλο το 19ο αιώνα και μέχρι τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο η επεξεργασία του μεταξιού αποτελεί βασική πηγή προσπορισμού εισοδήματος για εκατοντάδες οικογένειες της πόλης. Γυναίκες, κορίτσια και παιδιά εργάζονταν 10- 12 ώρες μέσα στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα που προκαλούν οι αναθυμιάσεις των κουκουλιών.

Παραλία Καλαμάτας



















Τα μεταξουργεία του 20ου αιώνα

 Πριν από το γύρισμα του αιώνα (1897) εμφανίζονται στην πόλη τα δύο πρώτα μεταξοϋφαντουργεία ιδιωτών, του Δ. Μαλεύρη και του Κ. Πάτσου. 
 Η διαδεδομένη πρακτική της εργασίας με το κομμάτι δίνει δουλειά σε εκατοντάδες νοικοκυριά της πόλης. Πεντακόσιοι περίπου αργαλειοί ή λάκκοι, όπως τους ονόμαζαν στην Μεσσηνία, δούλευαν με παραγγελίες από τις βιοτεχνίες και ιδιώτες. Σιγά σιγά τα υφαντήρια παίρνουν την σκυτάλη από τα παλιά μεταξουργεία, αναπηνίζοντας τα ίδια το αναγκαίο για την ύφανση μετάξι.
Στο μεσοπόλεμο λειτουργούν η επιχείρηση του Δ. μαλεύρη "Θαϊς", η βιοτεχνία του Π. Γκόνου και το μεγάλο εργοστάσιο του Αρ. χριστόπουλου. Ο τελευταίος θα ιδρύσει το 1934 και δεύτερο εργοστάσιο στην Αθήνα με την επωνυμία "Χρυσαλλίς".
Στις 15 Μαΐου του 1913 οι εργάτριες της φάμπρικας του Στασινόπουλου απήργησαν με αφορμή το εξαντλητικό ωράριο. Ο Στασινόπουλος αντέδρασε απεργώντας και αυτός. Ήταν ο πρώτος βιομήχανος που εφάρμοσε λοκ- άουτ. Γύρω στο 1930 η φάμπρικα των Στασινόπουλων κλείνει οριστικά και μαζί της σιγεί η "πρώτη βιομηχανία των Καλαμών'.
 Τα μεταξουργεία μέσα από διάφορες δυσκολίες συνέχισαν τις εργασίες τους μέχρι και τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε έκδοση του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας το 1940, αναφέρονται στον κατάλογο των βιομηχανιών μεταξουργίας τα ονόματα των: Π. Γκόνου, Ι. Δραγώνα, Α. Χριστόπουλου, Δ. Μαλεύρη και φυσικά η Μονή των Καλογραιών.
Αυτό αποδεικνύει πως η Μονή από την ίδρυσή της και μετά έχει ταυτίσει την ιστορία της και την εξέλιξή της με τον πολιτισμό της Καλαμάτας εξ αιτίας της αδιάκοπης γιά 200 χρόνια παραγωγής υψηλής ποιότητας μεταξωτών.



Βιβλιογραφία
"Χορός από Μετάξι": Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας